Van horen zeggen 2025

Nieuws, roddels en loabekakkerij

Kampen 2025

Op vrijdag 27 juni om 7.30 voeren we vanaf de Marina in Den Oever(die ons weer gratis een plekje aan de steiger gunde) richting Kampen voor de 29 ste editie van de Oostwal Botterwedstrijd al daar. Het werd in eerste instantie een motortocht, de wind was afwezig, maar halverwege het IJsselmeer konden toch de zeilen omhoog en ging het voorspoedig naar de Ketelbrug. Die zag ons zeker komen, want de brug ging keurig op tijd, de bus naar Lelystad was net gepasseerd, voor ons omhoog, zodat we zonder te wachten konden doorvaren. We waren mooi op tijd in de haven van Kampen, waar het altijd wat lastig manoeuvreren is om op de juiste plek aan de steiger te geraken. De traditionele barbecue smaakte weer heerlijk en het was goed toeven in het zonnetje. Na wat gepraat, geborrel en sterke verhalen, werd de slaaptent opgetuigd.
Helaas bleken er ook een paar snotneusjes naar Kampen gekomen voor de wedstrijd. Vorig jaar terroriseerden zij met pieperschieters schepen in de haven van Elburg. Ook nu vonden ze het nodig om zich te misdragen. Het begon met knalvuurwerk af te steken, waarvan horen zien je verging. Maar toen ze zelfs vuurpijlen boven de schepen afschoten, was de maat voor een aantal bemanningsleden vol. Het nabrandende materiaal kwam op de ruim 40 houten schepen, die in de haven lagen, terecht en die hadden zo in de hens kunnen gaan. Schade: hier en daar brandgaatjes in de huiken en de tent waaronder bemanning sliep. Ouders van de betreffende kleuters gaven niet thuis en deden alsof dit allemaal heel normaal was. Toen de rust weer wat was teruggekeerd, zijn we maar gaan slapen.

Het programma startte om 08.00 uur met een heerlijk schippersontbijt in de Boterloods. Inmiddels kwamen de passagiers van de verschillende bedrijven, die dit evenement sponsoren, ook het terrein op om te genieten van het ontbijt. Na het palaver werd er ingescheept en vertrokken alle deelnemers richting de wedstrijd op het Ketelmeer.
We hadden dit keer een jonge groep mee en die hadden voor twee schepen ravitaillering mee genomen. De aak lag er diep van. Voor ons oudere jongeren toch even fronzen, helemaal toen er ook twee beatboxen met twee microfoons aan boord kwam… De vlag van het bedrijf Van den Brink koeltechniek 2 moest ook op worden gehangen. Het bleek geen normale vlag, maar meer van spinakerformaat. Voor de vorm hebben we geprobeerd het omhoog te hijsen, maar om door het enorme extra zeiloppervlak, er weer afgehaald. De organisatie had al gezegd dat alleen de kluiver eerbij mocht en dat een spinaker direct tot diskwalificatie zou leiden.
Er was één van de heren, die nog even geteld had hoeveel blikjes bier we moesten opdrinken tot alles op was. Hij kwam tot de conclusie dat we allemaal wel 20 stuks moesten legen. ”Dat halen we nooit.” Maar hoe anders was deze jeugd! Heel anders dan ‘t stelletje losgeslagen kleutervolk uit Elburg. Het bleken superleuke, gezellige lui te zijn, twee jonge vrouwen en 10 jonge kerels. Die er lekker op los feestten, hun zangkwaliteiten niet onder banken of stoelen staken en af en toe zeer gevat uit de hoek kwamen: “Klaar maken voor overstag…….Reeeeee.” Ook de verslaggeving van de wedstrijd via de beatbox zorgde voor veel hilariteit. Er was ook weer heerlijke haring en broodjes van de organisatie. Zelf hadden ze de plaatselijke slager een heerlijke bak met vleessnacks laten maken en één had zelfgemaakte vleesbroodjes mee. Nee, wij hadden het wel een paar weken op het Ketelmeer kunnen volhouden.
Er stond een flinke bries van een Bft of 4 en toen de zeilen omhoog gingen, wisten we dat het hard werken zou worden deze middag. En dat werd het. Er werd op het scherpst van de snede gezeild en de mannen hielpen flink mee met het laten zakken en ophalen van de zwaarden. Best wel zwaar vonden sommigen. Ook voor de bemanning was het pittig. Kruizende schepen, wanneer overstag, haal ik de boei, staan de zeilen goed genoeg, heb ik iedereen nog aan boord…
Toen de wedstrijd gedaan was en we de haven van Kampen opzochten, was één van de dames druk aan het opruimen geslagen en toen iedereen van boord ging zag de aak er schoner uit dan dat we vertrokken.(en dat was al schoon) Wat een visitekaartje voor het bedrijf Van den Brink Koeltechniek 2. Daar heb ik nou respect voor!
De zondagochtend begon vreemd. De helmstok van een ander schip lag half op onze aak en half op de steiger. Waarschijnlijk door de kleutertjes uit Elburg van het andere schip gehaald omdat zij net als wij een klacht bij de organisatie hadden ingediend.
Helaas is er weinig foto-materiaal door een telefoon met prachtige foto’s en filmpjes, die liever, na een lichte aanraking, het ruime sop koos dan de rand van de aak..... De foto’s zijn allemaal “gejat” van de facebookpagina van Job Jager, die ze ook gemaakt heeft! Een paar(4) zijn van ons zelf, maar da’s aan de kwaliteit ook te zien.
Oh ja, we werden 31e. 

Droogvaldag 25 juni


Op 24 juni zouden we gaan droogvallen, maar helaas was er veel te veel wind en ook viel er regen. De reserve datum moest uitkomst bieden en dat bleek een goede zet, want het weer was heel wat beter.
Toch werden we nog even verrast, want toen we vertrokken scheen er een lekker zonnetje, maar de wind stond niet goed om te gaan zeilen en het begon steeds meer te betrekken… Wat zeg ik, het begon zelfs te regenen… De truien en regenjassen werden tevoorschijn gehaald en er scholen zelfs mensen in het vooronder.
Na wat diepte prikken en goed kaartleeswerk, bereikten we de droogvalplek. Het tij liep slecht… het water verdween maar langzaam. Dat bleek op zich niet zo erg, want er gingen kwallen van diverse pluimage voorbij, zoals de bloemkoolkwal en oorkwal, maar ook de gemene steker, de kompaskwal, kwam voorbij.
Uiteindelijk was t water zover gezakt dat we met zakken, stokken en piervorken op stap gingen richting de mossel- en oesterbanken. Onderweg kwamen we diverse krabben tegen sommigen al overleden, maar andere nog fel aanvallend op de schaduwen die voorbij gingen.
Ook kwamen we nog een mooi zeeanemoontje tegen, vastgeplakt op een brok zeesla. En in wat dieper water schoten er garnalen en zelfs een botje naar een veiligere plek.
Er waren heel wat vogels in de buurt van de banken. Een prachtige groep lepelaars stond lekker te zeven, scholeksters te prikken in de bodem, meeuwen die schelpdieren van grote hoogte lieten vallen om ze te breken en ook een paar zeesterretjes waren van de partij om mosselen te openen. Overigens een ongelijke strijd, daar de mossel het met één sterke spier zijn schelp probeert dicht te houden, trekt de zeester met twee poten aan beide schelpen en als die moe zijn nemen de andere poten het over.
Dat je op het Wad goed moet uitkijken en blijven opletten, bleek toen het water begon op te komen. Deze keer met een flinke snelheid en gelukkig waren de passagiers toen al aan boord, maar één bemanningslid, zal geen namen noemen, was naar een andere bank gelopen en na een telefoontje om terug te komen, kwam hij terug bij de boot met het water al tot zijn middel.
De vangst lag inmiddels al lekker in de pan te garen en smaakte weer heerlijk. Ook de aak kwam weer los van de grond en de motor werd gestart. De zeilen konden nu wel gehesen worden en zo zeilden weer richting Den Oever. 

Mobirise Website Builder

Droogvallen op 9 juni

Het is voor de Skipper en bemanning niet altijd eenvoudig om te beslissen of een droogvaldag wel of niet doorgaat. De vooruitzichten waren in eerste instantie best goed, maar hoe meer de 9e naderde, de beroerder werden de vooruitzichten. Dus overleg was op zijn plaats. Zaterdag zag de windfinder er uit zoals op t eerste plaatje. Te harde wind om met passagiers het Wad op te gaan. We besloten het droogvallen maar af te gelasten. Woensdag zag het er veel beter uit, maar dan konden er al 5 passagiers niet... Toch nog maar even het isobarenkaartje(3e plaatje) bekijken voor de maandag en die zag er al een stuk beter uit. Toch maar laten doorgaan. En wat schetst onze verbazing, een paar uur later is windfinder het met ons eens...(4e plaatje)

Mobirise Website Builder

En zo vertrokken we op 9 juni om 8.30 uur uit de haven, eerst nog met een zonnetje, maar later liep de lucht wat dicht, werden er jassen aangetrokken en leek er wel een buienfront aan te komen. Hadden we ons toch vergist om uit te varen? Gelukkig was 't loos alarm en hadden we de hele dag zon afgewisseld met wat bewolking.
We gingen deze keer naar een nieuwe droogvalplek, omdat de oude mossel- en oesterbank nagenoeg is verdwenen. Dat betekende dat we nu veel dieper het Amsteldiep in zouden gaan. De wind stond heel ongunstig, waardoor we op de motor moesten varen, maar gelukkig konden we terug wel zeilen. 
Toen we na de 3e gele kardinaal de bank opdraaiden, moesten we wel wat langer wachten tot het water geheel weg was. Dit had vooral met de wind te maken, want die stuwde het water meer op.

Mobirise Website Builder

Je kon al wel de tweede nieuwe mossel-banken boven het water uit zien komen en toen het water genoeg gezakt was, gingen we op pad. Een groep richting Balgzand en een groepje richting Den Helder. 
Er werden heel wat mosselen en oesters gevonden, maar kokkels  waren er helaas niet. Nadat de vangst werd ontdaan van pokken verdwenen ze in de pan en werden ze gekookt. 

Mobirise Website Builder

De passagiers lieten de gekookte mosselen onder het genot van een frissie of wijntje, lekker smaken en hier en daar waagde er een paar aan de rauwe afrodisiacum oester.
Ondertussen steeg het water weer gestaag en werd het tijd om het anker te lichten toen we vrij van de bodem kwamen. De zeilen werden gehezen en na nog even vastgelopen te zijn op een klein bankje, konden we de rit naar de haven van Den Oever op zeil doen. 
Al met al kunnen we weer terug zien op een geslaagde droogvaldag en tevreden mensen.

Klaar voor vaarseizoen 2025


De mannen van de onderhoudsploeg zijn druk in de weer geweest om de WR 173 helemaal op en top te maken voor het nieuwe vaarseizoen.
Op de haven van De Haukes is de mast van boord gehaald, zodat onze huisscheepsmaker Ivor van Klink de mast kon inspecteren op onvolkomenheden.
Na flink wat schuurwerk is de gehele aak weer netjes in de biopin(lak) gezet. De mast werd weer voorzien van het touwwerk en werd terug op de aak geplaatst. Ook de zeilen werden er weer aangeknoopt, zodat de reis naar Den Helder gemaakt kon worden.
Op de helling zijn slechte stukjes verwijderd, is er heel wat breeuwwerk gedaan om die gaatjes weer te dichten en hier en daar wat koperplaat aangebracht. Daarna kon er antifouling aangebracht worden op het onderschip.
Ook de stellingplanken, vlonders en 't rood van ’t iezerwerk, kregen een nieuwe laag vurf.
't Levert je "sere pote, kapotte enkels, skouers stief, regge kapot" op, maar dan heb je wel een plaat van een aak.
Maandag a.s. gaat ze weer te water en dinsdag(geen 1 april grap) komt ze weer thuis in Den Oever en kan 't nieuwe vaarseizoen weer een aanvang krijgen. 

Offline Website Builder